معنی کرسی دو - جستجوی لغت در جدول جو

کرسی دو

فرهنگ گویش مازندرانی

ارسی دوز

کفش دوزی که ارسی می دوزد

فرهنگ فارسی عمید

ارسی دوز

(چَ)

کفشگر. کفاش. اسکاف. کفش دوز. حذّاء

لغت نامه دهخدا

کرسی گر

(کُ گَ)

کرسی ساز که به کرسی و صنعت آن پردازد:
گر به گاه و تخت و کرسی غره خواهی گشت خیز
سجده کن کرسی گران را در نگارستان چین.
کسائی مروزی

لغت نامه دهخدا

کرسی دار

(پَ / پِ وَ خوا / خا)

کرسی دارنده. صاحب کرسی. خداوند کرسی، حاکم. (فرهنگ فارسی معین) ، بر تخت جلوس کرده. (ناظم الاطباء) ، منظم و برابر چنانکه حروف خطدر کتابت، اطاق یا ایوانی که سطح آن از سطح خانه و یا حیاط بلندتر باشد. (ناظم الاطباء).
- کرسی دار مجلس طور،کنایه از حضرت موسی علیه السلام است. (آنندراج) (برهان)

لغت نامه دهخدا

کرسیدن

(مُ مَ لَ / مُ مِ لَکَ دَ)

کرشیدن. کریسیدن. (فرهنگ فارسی معین). فروتنی کردن، فریب دادن. (آنندراج) (فرهنگ فارسی معین). رجوع به کرشیدن و کریسیدن شود، کوشیدن. کوشش کردن. سعی کردن. جهد نمودن با همه توانایی، بحث کردن. مباحثه و منازعه نمودن، دره کشیدن، چین خوردن، فراهم آوردن و جمع کردن. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

کرسیاد

سنگی سیاه و خشن است به سختی چنانکه سوهان بر او کار نکند. چون او را کلس کنند کلس او سفید شودو آن کلس سفید با نوشادر ضم کرده یک جزء بر هفت جزءزیبق نهند منعقد شود و متطرق گردد. (نزهه القلوب)

لغت نامه دهخدا